Historia biologii

Słyszeliście, że strusie mają zwyczaj chować głowę w piasek? Albo że byki denerwują się na widok czerwonego koloru? I że sroki lubią kraść błyszczące się przedmioty? Myślicie, że to wszystko prawda? Mylicie się.

Wszystkie te stwierdzenia to mity. Nikt nigdy nie widział strusia z głową w pisaku. Byki nawet nie odróżniają koloru czerwonego, a sroki sprawiają wrażenie, że lśniące przedmioty je przerażają. Istnieje wiele mitów i nieprawdziwych wyobrażeń o świecie i przyrodzie. Mają swoje źródło w folklorze albo w popkulturze.

Czasami także w religii. Często nie mamy pojęcia skąd biorą się te wszystkie pomysły. Ludzie od zawsze starali się wyjaśniać to, co widzieli wokół siebie i często zupełnie im się to nie udawało. Już w XVI wieku uważano, że życie powstaje z martwej materii. Tak jak grzyby, które zaczynają rosnąć na martwych drzewach i pleśń, która pojawia się na starych kawałkach chleba.

Ale w XVII wieku naukowcy dzięki nowemu wynalazkowi udowodnili, że to nieprawda. Za pomocą mikroskopu można było oglądać przedmioty w pięćdziesięciokrotnym powiększeniu. Wtedy zrozumiano, że organizmy żywe zbudowane są z komórek. Naukowcy dowiadywali się coraz więcej o komórkach i doszli do wniosku, że życie powstaje tylko z innego życia. Można było sformułować teorię komórkową, stanowiącą jeden z filarów biologii.

Tym sposobem narodziła się współczesna biologia. W historii tej nauki było kilka odkryć, które całkowicie zmieniły nasze postrzeganie świata. W przyrodzie występuje mnóstwo różnych zwierząt i roślin, które bardzo często są idealnie przystosowane do swojego środowiska. Przez długi czas powszechnie uważano, że wszystkie one zostały wymyślone i stworzone przez kogoś lub coś. Ale w XIX wieku inne naukowe odkrycie zakwestionowało tę teorię.

To Karol Darwin podczas jednej ze swoich podróży. Kiedy odwiedził archipelag Galapagos, zauważył coś bardzo interesującego. Między ptakami pewnego gatunku występującymi na różnych wyspach istniały niewielkie różnice. Darwin pomyślał, że ptaki przystosowały się do swoich środowisk i tak powstała jego teoria. W 1859 roku opublikował książkę: „O powstawaniu gatunków".

Opisał w niej, jak jedne gatunki zwierząt i roślin wykształciły się z innych gatunków w wyniku małych zmian i powolnego przystosowywania się do środowiska. Osobnik, który najlepiej przystosował się do otoczenia ma większe szanse na przetrwanie i posiadanie większej ilości potomstwa. Jego cechy są przekazywane kolejnemu pokoleniu. To właśnie teoria ewolucji, jedno z najważniejszych odkryć w historii biologii. Przyniosła ona zupełnie nowe spojrzenie na świat oraz przyrodę.

Ewolucja to kolejny filar biologii. W XX wieku naukowcy dowiedzieli się, w jaki sposób cechy przekazywane są z pokolenia na pokolenie, ponieważ odkryli geny. W każdej komórce istnieją cząsteczki, zawierające informacje o dziedziczonych, wrodzonych cechach. To cząsteczki DNA. Znajdują się w nich nasze geny.

Naukę o cząsteczkach DNA i dziedziczności nazywamy genetyką i stanowi ona kolejny filar biologii. Obecnie większość badań biologicznych prowadzi się w laboratoriach, gdzie badane są właściwości cząsteczek DNA. Dzięki nim dowiadujemy się na przykład, jak działają choroby i jak można je leczyć. Biologia rozwinęła się niezwykle szybko na przestrzeni lat, a wiedza zdobywana jest na wiele sposobów. Możemy badać komórki lub DNA pod mikroskopem, albo przeprowadzać badania w terenie, a przyswajanie wiedzy opiera się zawsze na metodzie naukowej.

A raz na jakiś czas dzieje się coś, o czym marzą naukowcy: dochodzi do odkrycia, które pogłębia naszą wiedzę o życiu i biologii. Tak jak w przypadku teorii komórkowej, teorii ewolucji i genetyki. Wtedy oczywiście dawne przekonania można obalić.