Międzynarodowa Stacja Kosmiczna

Spójrz, Kim, spadająca gwiazda! Szybko, pomyśl życzenie! Ech, Philip, chciałbym, żebyś zobaczył, że to nie jest spadająca gwiazda… Co? Co to jest w takim razie? Szybko poruszający się, jasny punkt, który zobaczył Philip jest w rzeczywistości największym obiektem w kosmosie stworzonym przez człowieka.

Przemieszcza się tak szybko że wystarczy tylko około 90 minut aby zatoczył pełny krąg wokół Ziemi. Jest mniej więcej rozmiaru boiska do piłki nożnej, waży tyle co dwa i pół płetwala błękitnego, a w środku ma tyle miejsca, co dom z sześcioma sypialniami. Tutaj astronauci mieszkają i przeprowadzają eksperymenty naukowe podczas długich misji kosmicznych. To jest Międzynarodowa Stacja Kosmiczna. Jak coś tak dużego i ciężkiego zostało wystrzelone w kosmos?

Zobaczmy! W latach 80-tych Stany Zjednoczone starają się stworzyć stację kosmiczną dla swoich astronautów. Jednak wiele problemów technicznych oraz finansowych sprawia, że projekt zostaje ostatecznie anulowany. Na początku lat 90-tych Stany Zjednoczone starają się zachęcić inne kraje by wsparły projekt. Po negocjacjach zdecydowano, że 16 krajów, w tym USA, Rosja, Kanada, Japonia, Brazylia i kilka narodów europejskich, połączą wysiłki, aby stworzyć pierwszą prawdziwie międzynarodową stację kosmiczną.

20 listopada 1998 r. Rosjanie wystrzeliwują pierwszy element — moduł sterujący, Zaria. Dwa tygodnie później, prom kosmiczny dostarcza amerykański moduł Unity. Międzynarodowa załoga złożona z sześciu astronautów dołącza amerykański moduł do rosyjskiego na orbicie, około 400 km od Ziemi. W 2000 roku dodane zostaje rosyjskie centrum kontroli Zwiezda, i Międzynarodowa Stacja Kosmiczna staje się gotowa na przyjęcie pierwszej załogi.

Przez kolejne lata, dodawane są kolejne moduły i elementy, w tym gigantyczne robotyczne ramię, panele słoneczne gromadzące energię, moduły śluz, które pozwalają astronautom wyjść na spacer kosmiczny bez wypuszczania powietrza ze statku kosmicznego, oraz szereg laboratoriów gdzie astronauci przeprowadzają eksperymenty. Statki kosmiczne z krajów uczestniczących nadal dostarczają zapasy, paliwo, ludzi i części zamienne tam i z powrotem do Stacji Kosmicznej. Od czasu gdy pierwsze trzy moduły Międzynarodowej Stacji Kosmicznej zostały zmontowane w 2000 roku, jest ona stale zajęta przez astronautów. Łącznie ponad 200 osób z 19 krajów przebywało na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, większość przez około sześć miesięcy na raz. Głównym zadaniem astronautów są badania naukowe. Wewnątrz Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, grawitacja jest tak niska że wszystko wydaje się nieważkie.

Umożliwia to prowadzenie eksperymentów które nie byłoby możliwe na Ziemi. Załoga na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej bada na przykład jak zachowują się różne materiały i płyny w środowisku o niskiej grawitacji. Astronauci badają meteorologię, astronomię, biologię i nawet medycynę! Te badania pomagają nam dowiedzieć się więcej o naszej planecie i wszechświecie, i przygotować się do ewentualnych przyszłych misji kosmicznych. Astronauci muszą również przeprowadzać prace konserwacyjne.

Upewniają się, że wszystkie systemy działają tak, jak powinny, i naprawiają wszelkiego rodzaju problemy techniczne. Astronauci uczestniczą również w różnych inicjatywach edukacyjnych dla uczniów na całym świecie! Rejestrują ciekawe eksperymenty, a nawet odpowiadają na pytania uczniów w rozmowach wideo na żywo z kosmosu! Międzynarodowa Stacja Kosmiczna może być jednym z najbardziej skomplikowanych projektów jaki ludzkość kiedykolwiek ukończyła. Pozwala na nowe odkrycia naukowe, oraz dzielenie się wiedzą na dużą skalę.

Międzynarodowa Stacja Kosmiczna byłaby niemożliwa bez współpracy wszystkich zaangażowanych krajów. Ha! Nauczyłem się czegoś nowego! Och, i ten tam, mrugający! Czy to też międzynarodowa stacja kosmiczna?

To samolot, Filipie!