Stalin

Rok 1924. Wojna domowa w Rosji dobiegła końca. Zwyciężyła komunistyczna Armia Czerwona. Rosja zmieniła nazwę na Związek Radziecki i jest teraz komunistycznym krajem jednopartyjnym. Lenin, który od czasów rewolucji jest przywódcą, poważnie choruje.

Umiera 21 stycznia. Po jego śmierci przywódcą Związku Radzieckiego zostaje Józef Stalin. Stalin zajmował wiele ważnych stanowisk w partii komunistycznej, a teraz chce mieć jeszcze większą władzę. Jednak wielu członków partii wątpi, czy Stalin jest dobrym przywódcą. Jednym z nich jest Lew Trocki, należący do najbliższych ludzi Lenina.

Stalin ma dwa główne cele: zachować władzę i zmodernizować Związek Radziecki. Aby zachować władzę, rozpoczyna polowanie na ludzi, którzy wkrótce mogą mu zagrażać. Wielu z nich to towarzysze partyjni i dawni przyjaciele. Od kilku lat stalinowskie służby bezpieczeństwa zamykają w więzieniach, torturują i zabijają tysiące ludzi. Okres ten znany jest jako wielka czystka.

Stalin obsadza wszystkie stanowiska lojalnymi osobami. Wkrótce będzie miał całkowitą władzę. Jednak nadal wszędzie widzi wrogów. Każdy jest podejrzany. Ze strachu ludzie donoszą na siebie nawzajem.

Stalin organizuje w Moskwie procesy sądowe, czyli procesy moskiewskie, ale wszystko jest ukartowane. Wymyśla zbrodnię i każdy zostaje skazany. W końcu niemal wszyscy, którzy brali udział w planowaniu rewolucji z 1917 roku zostają uwięzieni lub straceni. Wśród niewielu, którym udaje się uciec jest Trocki, który ucieka za granicę. Stalin chce zmodernizować Związek Radziecki i wytwarzać więcej ropy, stali, węgla i maszyn.

Wszystko ma iść szybko. Do tego potrzebne są zasoby naturalne: metale i drewno. W Związku Radzieckim jest ich mnóstwo. Towary takie jak ubrania, buty czy mydło są, zdaniem Stalina, mniej ważne. Już niedługo trudniej będzie znaleźć je w sklepach.

Stalin opiera swoją politykę na systemie gospodarczym, w którym państwo planuje, jak wszystko ma wyglądać, tworząc plany pięcioletnie. Dlatego system ten nazywamy gospodarką planową. Plany pięcioletnie określają, jaka ilość poszczególnych produktów będzie wytwarzana przez każdą fabrykę i każde gospodarstwo. Ci, którym się to nie udaje, zostają ukarani. Stalin potrzebuje robotników i pieniędzy na budowę nowych fabryk.

Zmusza chłopów do łączenia się w wielkie gospodarstwa: kołchozy. Zgodnie z planem pięcioletnim muszą one być bardziej wydajne i produkować więcej żywności niż wcześniej. Ale w kołchozach nie trzeba aż tylu rolników. Tych, którzy teraz są bezrobotni zmusza się do pracy w fabrykach. Wielu rolników protestuje.

Nie chcą pracować w kołchozach ani w fabrykach. Palą więc swoje gospodarstwa i zarzynają zwierzęta. Stalin więzi lub morduje protestujących i sprzedaje większość żywności wytwarzanej przez kołchozy za granicę. A za uzyskane pieniądze buduje nowe fabryki, a naród rosyjski głoduje. Stalin się tym nie przejmuje.

Ci, których nie rozstrzelał trafiają do wielkich obozów pracy, czyli gułagów. Gułagi leżą w miejscach, w których są zasoby naturalne potrzebne fabrykom lub tam, gdzie kraj coś buduje, na przykład kolej. Wiele z tych gułagów znajduje się w zimnym i wyludnionym rejonie wschodniego Związku Radzieckiego: na Syberii. Chłopów protestujących przeciwko kołchozom i innych, których Stalin uważa za wrogów, wysyła się właśnie tutaj. Więźniowie pracują jako niewolnicy w kopalniach i zakładach przemysłowych.

Wielu z nich umiera. W stalinowskim Związku Radzieckim miliony ludzi giną z głodu, w czystkach i w gułagach. W Związku Radzieckim nastały rządy terroru, a Stalin stał się dyktatorem. W innych krajach pojawia się obawa, że komunizm będzie się rozprzestrzeniał i że tam też będą rewolucje. A co z Trockim?

W maju 1940 roku znajdują go w Meksyku agenci Stalina i zabijają szpikulcem do lodu. Trudno jest uciec przed władzą Stalina!