Temistokles i zwycięstwo Greków nad Persją

Hurra! Zwycięstwo! Grecy - Hellenowie, jak sami siebie nazywają – pokonali Persję w pobliżu wyspy Salaminy. Ludzie wiwatują na cześć tego człowieka: Temistoklesa. Ale czekajcie!

Armia perska była znacznie większa i miała dwukrotnie więcej statków, jak mogli więc wygrać Hellenowie? Oto trzy ważne powody ich zwycięstwa. Hellenowie żyją w niezależnych państwach-miastach. Rządy w największym z nich, Atenach, są formą demokracji. Ateńczycy uważają się za współrządzących obywateli.

To wiele znaczy dla ich samooceny i jest czymś, czego nie chcą stracić. Persami natomiast rządzi król, i nie mają tak wiele do powiedzenia w swoim kraju. Walczą, ponieważ ich król im każe, w miejscu, na którym im nie zależy. Więc Persowie nie walczą tak zawzięcie jak Hellenowie. Inny powód zwycięstwa Hellenów ma związek z armią.

Bez względu na to, jak bogatym się jest, lub jaką ma się pracę, by móc głosować w Atenach, trzeba służyć w wojsku. Więc ateńscy żołnierze piechoty to kupcy, rolnicy, szewcy. Piechota - nazywana przez Hellenów hoplitami - walczy ramię w ramię w ciasnych rzędach jeden za drugim. Każdy żołnierz piechoty chroni osobę obok siebie połową swojej tarczy. Pędzą naprzód jak jedna fala żołnierzy bez możliwości zawahania czy odwrotu.

Trzecim powodem zwycięstwa Hellenów są te oto statki, z trzema zespołami wioślarzy ustawionymi nad sobą. Te triremy – lub triery – są łatwe w manewrowaniu i osiągają znacznie większą prędkość niż ciężkie okręty wojenne Persów. Na dziobie każdej triery znajduje się wielki taran. Triery uderzają we wrogie statki z dużą prędkością, niszcząc je. Jedyne, co zostaje Grekom, to pozwolić morzu zrobić resztę.

Jedna osoba przede wszystkim zadbała o to, aby Hellenowie mieli tak dużą flotę trier. Ten oto człowiek: Temistokles. Temistokles jest Ateńczykiem i politykiem. Błagał i błagał, i wreszcie przekonał Ateny do budowy trier. Do tego samego przekonał również Spartę.

Całe szczęście! Bo to w dużej mierze dzięki trierom, wspólna flota odniosła zwycięstwo nad Persami. Kilka lat później, Temistokles postanawia, że Ateny mają mieć nowe mury obronne. To irytuje Spartan. Spartanie podejmowali decyzje wojskowe w wojnie z Persami.

Nie chcą by Ateny się rozwijały i stały się militarnie silniejszymi od nich. Rozprzestrzeniają więc pogłoski, że Temistokles jest zdrajcą który współpracował z Persami. Tymczasem w Atenach są inni mężczyźni, którzy też nie lubią Temistoklesa. Uważają, że ma on zbyt dużą władzę. Temistokles jest w tarapatach.

Wolni obywatele Aten gromadzą się na placu. Co oni robią? Szepczą imiona skrybie który zapisuje je na odłamkach ceramiki zwanych ostrakonami. Kiedy wszyscy już się wypowiedzieli, odłamki są sortowane według nazwy w różnych stosach. Osoba wymieniona na większości odłamków zostaje wygnana - zostracyzowana - - i musi opuścić miasto w ciągu dziesięciu godzin.

W przeciwnym razie może zostać stracona. Ten stos jest największy. Na odłamkach jest napisane Temistokles. Ateńczycy głosowali za wygnaniem Temistoklesa. Trochę niesprawiedliwe, mogłoby się wydawać.

Ale ostracyzm jest w Atenach dość powszechnym zwyczajem. Aby chronić demokrację i zbiorowe podejmowanie decyzji w mieście, nikomu nie wolno stać się zbyt potężnym. Każdy może zostać przegłosowany w ten sposób - nawet ten, kto uratował całą Helladę przed inwazją. Temistokles zostaje zmuszony do ucieczki z Aten. Ale z powodu spartańskiej plotki, że jest zdrajcą, nie jest mile widziany w żadnym innym państwie-mieście.

W końcu zostaje tylko jedno miejsce, do którego można uciec: Persja.