Imperium Osmańskie

W 1258 roku, w Anatolii, która później nazywana będzie Turcją, rodzi się Osman I. Osman należy do ludu Turków, którzy są wyznawcami islamu, czyli muzułmanami. Pod koniec trzynastego wieku Osman podbija małe obszary, prowincje zarządzane przez bejów, na terenie dzisiejszej Turcji. Zaledwie kilka pokoleń później prowincje te przejmują władzę nad silniejszymi sąsiadami, aby ostatecznie przekształcić się w Imperium Osmańskie. Na początku czternastego wieku Osman prowadzi grupę Turków do walki z potężną grupą chrześcijan, zwanych Bizantyjczykami.

Przejmuje znaczą część ich terytorium i zaczyna rządzić mieszkającymi tam ludźmi. Jednak Osman pozwala Bizantyjczykom zachować swoją religię i dalej ją praktykować. Tolerancja religijna powstrzymuje chrześcijan przed buntem przeciwko władzy muzułmanów. Dlatego imperium może dalej bez przeszkód się rozwijać. Gdy umiera Osman I, władzę przejmuje jego syn, Orchan, który do Imperium Osmańskiego włącza Bałkany w południowej części Europy.

Tutaj Osmanie biorą w niewolę tysiące młodych chrześcijańskich chłopców. W przeciwieństwie do obywateli ich imperium ci chłopcy nie mogą wyznawać swojej religii. Osmanie zabierają ich z rodzinnych wiosek i nakazują przejście na islam oraz szkolą, aby stali się elitarnymi żołnierzami, zwanymi janczarami. Dzięki tak silnemu wojsku Imperium Osmańskie podbija coraz więcej terytorium Bizancjum aż wreszcie pozostaje już tylko przejęcie stolicy: Konstantynopolu. Wiosną 1453 roku nowy przywódca Osmanów, sułtan Mehmed II, przygotowuje się do podbicia Konstantynopolu.

Rozkazuje wybudowanie największego na świecie działa, wysyła górników, aby podkopali się pod mury miasta i rozkazuje przenieść swoją flotę przez ląd w inne miejsce. tak aby zaatakować miasto z nieoczekiwanej strony. Mehmed i jego 50 000 żołnierzy rozpoczynają oblężenie. Po 53 dniach walk Konstantynopol zostaje przejęty przez Osmanów. Od tej chwili jego nazwa to Istambuł i staje się on stolicą Imperium Osmańskiego.

Przez Istambuł Osmanie transportują z Azji do Europy przyprawy, klejnoty, jedwab i perfumy. W szesnastym wieku ten handel wprowadza Imperium Osmańskie w złoty wiek rozwoju ekonomicznego, co pozwala sułtanowi Sulejmanowi Wspaniałemu jeszcze bardziej powiększyć jego obszar. W połowie szesnastego wieku okręty wojenne sułtana opanowały większość Morza Śródziemnego, a pod koniec jego rządów Imperium Osmańskie rozciąga się od Węgier aż do Zatoki Perskiej. Jednak Sulejman to nie tylko zdobywca. Pisze także wiersze i tworzy nowy system prawa.

Rozkazuje zbudować wspaniałe meczety na całym Bliskim Wschodzie, a jego rządy to czas rozkwitu poezji i pisma artystycznego, czyli kaligrafii. Jest to okres największej świetności finansowej, gospodarczej i kulturowej Imperium Osmańskiego. Pod koniec siedemnastego wieku Imperium zaczyna tracić swoje wpływy. W 1683 roku Osmanie próbują podbić Wiedeń w Austrii, ale ponoszą porażkę. Bitwa ta prowadzi do kolejnych starć z europejskimi krajami, których armie używają bardziej zaawansowanej techniki niż Osmanie.

Aby nadrobić technologiczne zaległości, sułtan Abdülmecid I rozpoczyna szereg zmian w systemie imperium i próbuje zebrać więcej podatków, aby rozbudować armię. Jego program zmian w latach 1839 - 1871 nosi nazwę Tanzimat. Ale reformy w ramach Tanzimatu przebiegają zbyt wolno, a Imperium Osmańskie traci wiele podbitych terenów, zwłaszcza na Bałkanach. U schyłku dziewiętnastego wieku Imperium Osmańskie nazywane jest „chorym człowiekiem Europy". Gdy w 1914 roku wybucha I Wojna Światowa, Imperium Osmańskie walczy po stronie Niemiec i przegrywa.

Ta klęska powoduje ostateczny upadek Imperium i w 1923 roku Mustafa Kemal, później znany jako Kemal Atatürk zakłada nowe państwo, Republikę Turcji, i staje się jego prezydentem.