Narodziny Izraela

Maj 1945 roku. W Europie skończyła się II Wojna Światowa. Wkrótce świat obiegną okropne zdjęcia wychudzonych, maltretowanych dzieci, kobiet i mężczyźni żydowskiego pochodzenia. Zdjęcia pochodzą z wyzwolonych po wojnie obozów koncentracyjnych i obozów zagłady, które Naziści budowali przez całą wojnę, aby systematycznie eksterminować europejskich Żydów. Służby bezpieczeństwa wielu krajów od dawna wiedziały, że Naziści budowali obozy, aby zabijać Żydów.

Ale żołnierze, którzy przybywają, aby wyzwolić obozy są zszokowani widokiem ludzi, którzy byli traktowani z niesamowitym okrucieństwem. Spotykają ludzi tak chudych, że wyglądają jak szkielety, znajdują stosy trupów, wagony pełne rozkładających się ludzkich ciał. Smród rozkładających się zwłok i śmierci jest obrzydliwy. Wkrótce zostaną odnalezione archiwa z nazwiskami milionów zamordowanych Żydów. Okaże się, że w ciągu zaledwie kilku lat zamordowanych zostało 6 milionów Żydów.

Po II Wojnie Światowej i nazistowskim ludobójstwie europejskich Żydów, w wielu krajach Żydzi nie są już nienawidzeni. Ludzie zaczynają rozumieć do czego może prowadzić antysemityzm. W latach 30. XX wieku wielu Żydów uciekło przed nazizmem i przeniosło się do Palestyny. Po zakończeniu II Wojny Światowej przeniosło się tam jeszcze więcej ludzi.

W 1947 roku, dwa lata po zakończeniu II Wojny Światowej, ONZ decyduje o utworzeniu bezpiecznego domu dla Żydów. Terytoria palestyńskie na Bliskim Wschodzie są kontrolowane przez Wielką Brytanię, ale ONZ decyduje, że Palestyna powinna być podzielona na jedno państwo arabskie i jedno żydowskie. Żydzi będą mieli swój własny kraj. Ale większość mieszkańców Palestyny to Arabowie, którzy są muzułmanami. Nie podoba im się ten podział państwa. Państwa arabskie takie jak Egipt, Transjordania, Irak, Syria, Liban, Arabia Saudyjska i Jemen głosują przeciwko propozycji ONZ, aby stworzyć dwa państwa.

Propozycja i tak zostaje przegłosowana. 14 maja 1948 roku. Dzień przed przekazaniem terytorium przez Wielką Brytanię nowemu państwu, przywódcy przyszłego państwa ogłaszają, że stanowią od tego momentu niepodległe państwo. Państwo zostaje będzie nosić nazwę Izrael. Następnego dnia Transjordania, Egipt, Syria, Liban i Irak atakują Izrael.

Izrael wygrywa i powiększa swój obszar lądowy, okupując kilka arabskich miast. Ta wojna jest pierwszą wojną Izraela, ale nie ostatnią. Tymczasem Europa zostaje podzielona przez zwycięzców II Wojny Światowej. Kraje Europy Wschodniej wyzwolone przez Związek Radziecki znajdują się pod sowieckimi rządami komunistycznymi. Na początku Żydzi mieszkający w tych krajach mają takie same prawa jak wszyscy inni.

Ale wszystko zaczyna się zmieniać, kiedy sowiecki przywódca Stalin zdaje sobie sprawę, że Izrael jest sojusznikiem wroga Sowietów, czyli Stanów Zjednoczonych. Stalin i inni przywódcy w Europie Wschodniej zaczynają prześladować Żydów w swoich krajach. Żydzi tracą pracę i nie mogą wstępować do partii komunistycznej. Jednak publicznie Stalin potępia antysemityzm. W tym samym czasie skazał na śmierć trzynastu słynnych żydowskich poetów. A kiedy kraje arabskie atakują Izrael, Związek Radziecki popiera ich działania.

W 1967 roku Egipt i inne państwa arabskie gromadzą wojska wzdłuż granic Izraela i przygotowują się do ataku. Ale Izrael atakuje jako pierwszy i w ciągu sześciu dni podbija duże połacie ziemi. Wojna sześciodniowa prowadzi do serii brutalnych ataków na mniejszości żydowskie żyjące w krajach arabskich. Około 800 000 Żydów ucieka z nich lub zostaje wydalonych. Woja na ma swoje konsekwencje nawet dla Europy.

Kraje komunistyczne zrywają wszelkie stosunki dyplomatyczne z Izraelem. W Polsce rząd rozpoczyna kampanię antysemicką przeciwko Żydom w kraju. Żydów nazywa się „agentami Izraela i Stanów Zjednoczonych”. Wielu Żydów zostaje zwolnionych z pracy. Kilka tysięcy Żydów ucieka z Polski. Od samego początku stosunki między Izraelem a innymi krajami regionu są napięte, a w prawie wszystkich z nich większość mieszkańców to muzułmanie.

Stany Zjednoczone stają po stronie Izraela, Związek Radziecki staje po stronie państw arabskich. W Europie prawica popiera Izrael, a lewica państwa arabskie. Podczas Zimnej wojny między Związkiem Radzieckim a Stanami Zjednoczonymi, konflikt na Bliskim Wschodzie nabiera symbolicznego znaczenia. Wiele krytyki skierowanej przeciwko państwu Izrael wkrótce przybiera formę antyżydowskich i antysemickich ataków.