Rewolucja Lutowa 1917

Jest rok 1914 w Rosji. Kraj to wielka potęga i jeden z największych uprzemysłowionych krajów świata, ale Rosja pożyczyła dużo pieniędzy z zagranicy i jest zadłużona. Kraj jest również nierównomiernie rozwinięty. Część zachodnia jest bardziej nowoczesna od wschodniej. Na zachodzie jest większość przemysłu, i to jest też ta bogata część kraju.

Na wschodzie większość ludzi to biedni rolnicy. Przeciętny Rosjanin jest biedny i nie ma wiele do powiedzenia, na temat w jaki sposób rządzi się krajem. Władca Rosji, car Mikołaj II, ma prawie całą władzę. Przez kilka lat w Rosji dochodzi do zamieszek. Rolnicy i robotnicy próbowali się zbuntować już w 1905 roku.

Nie powiodło im się, ale wiele osób wciąż mówi o buncie przeciwko carowi. Ludzie są biedni i tęsknią za demokracją. Wydaje się, że niewielu Rosjan lubi cara. Narasta nastrój buntu. W lipcu, Rosja przystępuje do I wojny światowej, walczy u boku Francji i Wielkiej Brytanii przeciwko Niemcom i Austro-Węgrom.

Car ma nadzieję, że zwycięstwo w wojnie przywróci Rosji chwałę, zjednoczy ludzi, i położyć kres niepokojom. Lud początkowo popierał decyzję cara o przystąpieniu do wojny i oczekiwał na zwycięstwo Rosji. Ale sprawy nie układają się dobrze. W armii brakuje broni. A Rosjanie przegrywają bitwę za bitwą.

Prawie cała produkowana żywność trafia do żołnierzy na front. Ceny żywności pozostawionej w miastach są wysokie. A w 1916 roku zbiory są słabe. W Rosji ludzie głodują. Niemcy okupują nowoczesną zachodnią część Rosji, część uprzemysłowioną.

To sprawia, że gospodarka jest jeszcze słabsza. Ludzie za wszystko winią cara. W stolicy Piotrogrodzie, dawniej znanej jako Petersburg, narasta niepokój. W miejskich piekarniach skończyła się mąka, rzeźnicy nie mają mięsa. Brakuje wszystkiego.

Pracujące kobiety marzną stojąc w kolejkach po chleb, - ale niestety odchodzą z niczym. Nie ma nic do kupienia. Sytuacja jest beznadziejna. Razem z mężami żądają chleba i wyższych zarobków. Rozpoczynają wielką demonstrację, do której dołączają też inni pracownicy.

W sumie demonstruje 200 000 osób. Kobiety podchodzą do przodu i krzyczą: „Chcemy chleba!" „Precz z wojną!" „Chcemy pokoju!" Wkrótce protestujący plądrują sklepy i stragany. Dochodzi do czynów przemocy. Demonstarcja zamienia się w zamieszki - trwa to kilka dni. Car wysyła żołnierzy.

Chce, żeby żołnierze strzelali do protestujących, jeśli nie przestaną natychmiast demonstrować. Na początku żołnierze strzelają do protestujących. Ale żołnierze też są zmęczeni wojną i też głodują. Wkrótce zamiast do demonstrujących, strzelają do policji i zwracają się przeciwko własnym oficerom. Ostatecznie po stronie protestujących stanęło 80 000 uzbrojonych żołnierzy. Żołnieże rozdają ludziom broń.

Rozpoczyna się rosyjska rewolucja. Car całkowicie traci kontrolę nad Rosją. Teraz to nie tylko robotnicy i żołnierze są przeciwko niemu. Wielu policjantów, a nawet biznesmenów, którzy stracili pieniądze na wojnie, są przeciwko niemu. Po tygodniu krwawej rewolucji Mikołaj II ustępuje - abdykuje.

Kończy się 350 lat carskich rządów.