Rozprzestrzenianie się islamu

W czasach przed Mahometem, mieszkańcy Półwyspu Arabskiego żyją w klanach i plemionach, które od czasu do czasu walczą ze sobą. Niewiele ich łączy. Tymczasem dwa sąsiednie imperia są bardzo silne. Cesarstwo Bizantyjskie – które jest chrześcijańskie i Persja - imperium Sasanidów - które jest zaratusztriańskie. Oba te imperia rozwijały swoje kultury i sposoby rządzenia przez setki lat.

Ale również od dawna wydawały wszystkie swoje zasoby na walkę ze sobą. Oba są więc osłabione ekonomicznie i militarnie. Tutaj pojawia się Mahomet. Staje się silnym liderem - zarówno w polityce, jak i religii. Pod jego rządami klany na Półwyspie Arabskim jednoczą się w jedną zbiorową siłę.

Czy to wystarczy aby pokonać imperia na północy i zachodzie? Zobaczymy. Czterej pierwsi następcy Mahometa zaczynają od podbicia terenów położonych najbliżej Półwyspu Arabskiego, a potem osłabionej Persji. Mniej więcej w tym samym czasie rozpoczynają również wojnę z cesarstwem bizantyjskim. I zdobywają obszary takie jak Syria i Egipt.

Armia muzułmańska, początkowo składająca się z żołnierzy plemion arabskich, jest teraz powiększona przez ludzi z podbitych terenów. Po pierwszych czterech kalifach władzę nad kalifatem przejmuje nowa dynastia - Umajjadzi. Kalifowie Umajjadów rozszerzają imperium aż do Hiszpanii, w której Kordoba staje się dla nich ważnym miastem. Ludy podbitych terenów są przyzwyczajone do życia pod rządami władców z innych kultur. Wielu uważa, że nie ma większego znaczenia to, że są teraz pod rządami nowych władców.

Ludzie Księgi - Chrześcijanie i Żydzi - mogą zachować wiarę i obyczaje i mają takie same prawa jak muzułmanie. Ale muszą płacić dodatkowy podatek. Podatek ten jest ważnym źródłem dochodów kalifatu. A więc nawracanie chrześcijan i żydów na islam nie jest czymś, w co muzułmanie aktywnie się angażują. Inaczej jest w przypadku grup, które czczą kilku bogów - politeistów.

Politeiści są prześladowani, a czasami nawracani siłą. Muzułmanie stanowią teraz własną wyższą klasę społeczną. Kolor skóry czy pochodzenie nie ma większego znaczenia. Wielu chrześcijan i żydów przechodzi na islam. Może dlatego, że nie chcą płacić dodatkowego podatku lub z powodów religijnych lub tylko po to, aby mogli dołączyć do klasy rządzącej.

W roku 750 kalifat przejmuje nowa dynastia - Abbasydzi. Ale Umajjadowie zachowują Kordobę jako własny kalifat. Rozpoczyna się coś, co nazywane jest czasem Złotym Wiekiem Muzułmanów. Kordoba zamienia się w centrum kultury i nauki. Rozwijana jest architektura, a starożytne teksty są tłumaczone i zachowywane.

Ale to nic w porównaniu z tym, co dzieje się w stolicy władców Abbasydów, Bagdadzie. Tu powstaje Dom Mądrości. Biblioteka, która zamienia się w centrum nauki. Tutaj mówią, piszą i tłumaczą arabski, perski, hebrajski, aramejski, grecki, łacinę i stary indyjski język, sanskryt. Spotykający się tu naukowcy i tłumacze to mężczyźni i kobiety z kilku krajów i religii.

W roku 1095 kalifat dostaje nowego potężnego przeciwnika: Papieża. Kościół chrześcijański w Europie postanawia przejąć Jerozolimę, i ziemię świętą - Palestynę - z kalifatu. Papież wzywa chrześcijańskich rycerzy do rozpoczęcia świętej wojny - to początek krucjat. W 1099 armia chrześcijańska zdobywa Jerozolimę i zabija wszystkich muzułmanów i Żydów w mieście. Wojna trwa, a muzułmanie tak naprawdę odbijają Jerozolimę sto lat później.

Mimo wojny złoty wiek muzułmanów trwa do 1258 roku. Bo w XIII wieku rozpoczynają się najazdy Mongołów. I w 1258 spalili oni Bagdad! Mniej więcej w tym samym czasie armie chrześcijańskie podbijają ostatnie części kalifatu w Kordobie. Złoty wiek się skończył.

Czy to oznacza koniec wielkich imperiów muzułmańskich w średniowieczu? Nie. W 1299 Turcy ustanawiają imperium: Imperium Osmańskie. Imperium Osmańskie jest największe w 1683 roku. Potem robi się coraz mniejsze, ale istnieje do końca I wojny światowej.