การมองเห็น

ดวงตาก็เหมือนกับหน้าต่างที่เปิด ให้เห็นสิ่งต่างๆโลกที่อยู่รอบๆตัวเรา มันจะทำให้เรารู้ว่ารอบตัวเรามีใคร หรืออะไรอยู่ใกล้เรา และมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง มันเริ่มต้นจากแสง ที่จะทำให้เราเห็นวัตถุที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งเราจะเห็นพวกมันชัดเจนได้เพราะ ดวงอาทิตย์ หรือแหล่งกำเนิดแสงชนิดอื่น ลำแสงจะสะท้อนจากพื้นผิวของวัตถุ และมาถึงดวงตาของเรา แต่ในดวงตาคู่นี้มีอะไรอยู่ข้างใน ที่ทำให้เรามองเห็นแสง และส่งสัญญาณพวกนี้ได้ แล้วการมองเห็นนี้มันทำงานอย่างไร มันจะเกิดอะไรขึ้นขณะที่ลีออน มองเห็นดอกไม้ ผิวส่วนนอกสุดของดวงตา เป็นเยื่อบุเซลล์ที่ใสและโปร่ง มันจะทำหน้าที่ปกป้องดวงตา จากฝุ่นและการสัมผัส หากมีอะไรมาสัมผัสที่ผิวของดวงตา เยื้อบุตัวนี้จะกระตุ้นการตอบสนอง คือทำให้เราหลับตาทันที นอกจากนี้ยังมีน้ำตาที่จะถูกปล่อยออกมา เพื่อล้างฝุ่นและธุลีเล็กๆ ดวงตาส่วนนี้เรียกว่ากระจกตา และนี่ลักษณะของดวงตามนุษย์ ที่ถูกผ่าครึ่งแล้ว อย่างที่เราเห็น มันมีรูปร่างเป็นทรงกลม และบางครั้งก็ถูกเรียกว่าลูกตา จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อแสงเข้ามา ถึงกระจกตานะ งั้นมาดูนี่กัน แสงจะเบนออกและพุ่งตรงไปข้างหน้า ไปยังจุดๆหนึ่งที่เปิดอยู่ จุดที่เปิดได้นั้นจะเปลี่ยนขนาดไปตาม ปริมาณแสงที่พุ่งเข้ามา ถ้าแสงยิ่งจ้า จุดที่เปิดก็จะหดตัว แต่ถ้าแสงยิ่งอ่อน จุดที่เปิดก็จะขยายออก เพื่อให้แสงเข้ามามากขึ้น และจุดที่เปิดได้นี้เรียกว่า ตาดำ รอบๆตาดำคือเยื่อบุเซลล์ ที่มีกล้ามเนื้อควบคุมขนาดของจุดเปิดอยู่ เราเรียกเยื่อบุเซลล์รอบๆนี้ว่า ม่านตา ม่านตาเป็นเนื้อเยื่อที่ทำให้ดวงตา ของเรามีสีต่างๆ เมื่อแสงผ่านจุดเปิดตาดำมาแล้ว มันจะมาถึงเลนส์ตา ซึ่งอยู่หลังม่านตา เลนส์ตานี้จะทำหน้าที่ เหมือนกับแว่นขยาย ที่ทำหน้าที่หักเหแสงและจับความคมชัด กล้ามเนื้อที่อยู่รอบเลนส์ตานั้น มีรูปร่างที่ไม่แน่นอน ถ้าดอกไม้ที่เรามองนั้นอยู่ไกล รูปร่างของเลนส์ตาก็จะแตกต่าง กับตอนที่ดอกไม้อยู่ใกล้ๆ แต่ถ้าการมองเห็นเริ่มไม่ชัดเจน บางทีมันก็เกิดจากกล้ามเนื้อรอบเลนส์ตา ไม่สามารถเปลี่ยนรูปร่างเลนส์ได้ การสวมแว่นตาจะช่วยแก้ปัญหานี้ เพราะแว่นจะทำให้แสงเกิดการหักเห และจะเข้าไปชดเชย การผิดปกติของกล้ามเนื้อจุดนั้น ดังนั้น แสงจะหักเหที่กระจกตา และเลนส์ตา โดยที่แสงจะกระจายตัวลึกลงไป จนไปถึงเยื่อบุเซลล์ที่อยู่หลังดวงตา นี่คือจอประสาทตา ภาพของดอกไม้จะไปแสดงอยู่ บนจอประสาทตา และเพราะขนาดของเลนส์ตา มันจะทำให้ภาพที่ได้กลับหัว ในจอประสาทตานี้มีเซลล์ที่ไวต่อ แสงอยู่หลายล้านเซลล์ เซลล์พวกนี้มีอยู่ 2 ประเภท คือพวกที่ตอบสนองต่อ ความสว่างของแสง และเราเรียกมันว่าเซลล์รูปแท่ง ส่วนเซลล์อีกประเภทจะคอยจดจำสี ซึ่งมันถูกเรียกว่า เซลล์รูปกรวย ในการทำงาน เซลล์รูปกรวยจะ ต้องการแสงมากกว่าเซลล์รูปแท่ง ถ้ามีแสงอ่อนๆ หรือสลัว ก็จะทำให้การเห็นสีวัตถุนั้นยากขึ้น แต่ก็ต้องขอบคุณเซลล์รูปแท่งนะ ที่ทำให้เราได้เห็นอะไรอยู่บ้าง ทั้งเซลล์รูปแท่งและรูปกรวยต่างก็แลก เปลี่ยนภาพกันบนจอประสาทตา ให้กลายเป็นสัญญาณไฟฟ้าขนาดจิ๋ว จากนั้นระบบประสาทจะถ่ายทอด สัญญาณนี้ต่อไปที่สมอง ที่จะคอยรับและตีความมันออกมา จำได้ไหมว่าภาพที่จอประสาทตา นั้นมันกลับหัวอยู่ สมองจะเปลี่ยนภาพนั้นให้กลับมา เป็นแนวตั้งเหมือนภาพที่เราเห็น ดังนั้น แสงจึงผ่านไปยังสมองไม่ถึง แต่สมองจะเป็นตัวเปลี่ยนแสงให้ กลายเป็นสัญญาณ ทีนี้ทุกคนคงรู้แล้วว่าเกิดอะไรในตาคู่นี้ ขณะที่เรากำลังมองดอกไม้อยู่ แต่การมีตาข้างเดียวนี่มันไม่พอใช่ไหม ทำไมเราต้องมีตาสองข้างด้วยล่ะ ใช่แล้ว เราสามารถเห็นดอกไม้ด้วยตา เพียงข้างเดียวได้ แต่การมีตาสองข้างอยู่เคียงกัน จะทำให้เรากะระยะได้ ดังนั้นมันจึงเป็นการยากในการเดินทาง หรือการขับรถ ถ้าดวงตาทั้งสองของเราทำงาน ได้ไม่ดีพอ ลองหลับตาลง แล้วลืมตาแค่ข้างเดียวดูสิ การกะระยะ จะทำงานได้ดีไม่เท่า กับตอนที่ลืมตาทั้งสองข้างหรอก ลองทำดูสิ