การพัฒนาสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน

ในมหาสมุทรแปซิฟิก ประมาณ 3,500 กิโลเมตรจากชายฝั่ง ตะวันของของอเมริกาใต้ มีเกาะอีสเตอร์อยู่ เมื่อนานมาแล้ว เกาะนี้เคยเจริญรุ่งเรือง มีวัฒนธรรมสวยงามและสิ่งมีชีวิต มีนกมากมายและป่าผืนใหญ่ ที่เต็มไปด้วยต้นปาล์มที่สูง ที่สุดในโลก ระหว่างศตวรรษที่ 18 และ 19 เกาะนี้ได้เจอกับความยากลำบาก ทำให้อารยธรรมบนเกาะอีสเตอร์ สูญสิ้นไป วัฒนธรรมและประชากรใกล้สูญพันธุ์ เหตุผลหนึ่งของการล่มสลายนี้ คือต้นไม้ ชาวเกาะ ตัดต้นไม้ เพื่อเปลี่ยนพื้นที่ให้เป็นทุ่ง และนำไปใช้เป็นวัสดุก่อสร้าง มันเป็นไปด้วยดีสักพัก และสังคม ก็พัฒนาขึ้น แต่เมื่อชาวเกาะ ตัดต้นไม้มาก และเร็วกว่าที่ต้นไม้จะโตทัน ก็เกิดปัญหาขึ้น เมื่อไม่มีรากไม้ ที่คอยพยุงหน้าดิน หน้าดินก็ถูกซัดออกทั้งเกาะ ตอนที่มีฝนตกหนัก เมื่อไม่มีหน้าดิน ต้นไม้ก็ไม่สามารถเติบโตได้ รวมถึงสิ่งอื่นๆทั้งหมด และเมื่อไม่มีต้นไม้ นกก็ไม่มีที่ทำรัง มันจึงมีจำนวนน้อยลงเช่นกัน มันส่งผลเสียต่อสมดุลในระบบนิเวศ บนเกาะ รวมถึงศักยภาพ ในการให้อาหาร ที่อยู่อาศัย และบริการระบบนิเวศอื่นๆ แก่ ประชากร สิ่งที่เกิดขึ้นกับเกาะอีสเตอร์นี้ ไม่ใช่เรื่องแปลก ชาวเกาะอยากพัฒนาเกาะอย่างรวดเร็ว เพื่อให้สนองความต้องการของตัวเอง การพัฒนาแบบนี้ ต้องใช้ทรัพยากร จากธรรมชาติ... ...เร็วกว่าที่ธรรมชาติสามารถ สร้างกลับคืนได้ โดยไม่มีการส่งทรัพยากรกลับคืนสู่ธรรมชาติ ในเวลาที่เท่ากัน การพัฒนาแบบนี้ จึงเกิดขึ้นได้เป็น เวลาสั้นๆเท่านั้น เนื่องจากมันใช้ทรัพยากรที่ จำเป็นต่อการพัฒนาในอนาคตไปจนหมด มันไม่ยั่งยืน สิ่งนี้เกิดขึ้นเช่นกัน หากการพัฒนา ทำให้เกิดมลพิษ ซึ่งทำลายสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ... ...เร็วกว่าที่ธรรมชาติสามารถฟื้นตัวได้ แล้วมันต้องเป็นอย่างนี้หรอ? การพัฒนาจำเป็นต้องไม่ยั่งยืน อย่างงั้นหรอ? เราต้องเลือก ระหว่างการพัฒนากับสภาพแวดล้อมที่ดี หรอ? หรือเราสามารถมีการพัฒนาที่ยั่งยืน ได้? การพัฒนาที่การใช้ประโยชน์จากทรัพยากร ....การส่งคืนทรัพยากรสู่ธรรมชาติ... ...และการฟื้นฟูตามธรรมชาติ มีความสมดุลกัน และเป็นการพัฒนา ที่มลพิษ... ...และความสามารถในการดูดซึม ทำความสะอาด และฟื้นตัวของธรรมชาติ สมดุลกัน ระบบเกษตรกรรมแบบยั่งยืน จะไม่ใช้สารอาหารในดินจนหมด ทำให้เราสามารถปลูกพืชในปีต่อไป และต่อๆไปเรื่อยๆ พลังงานที่ยั่งยืน จะใช้เชื้อเพลิง แค่ในปริมาณที่ธรรมชาติสามารถ เสริมใหม่ได้ทัน และไม่ปล่อยมลพิษ ทางอากาศให้คนรุ่นหลังต้องมาจัดการ การผลิตที่ยั่งยืน จะใช้เพียงวัสดุที่สามารถเติบโตใหม่ หรือรีไซเคิลได้ และใช้มันซ้ำไปเรื่อยๆ ลูกหลานของเรา จะได้ผลิตต่อไปได้เรื่อยๆ การพัฒนาที่ยั่งยืน เป็นมากกว่าการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ถ้าเราจะนิยามมันในหนึ่งประโยค การพัฒนาที่ยั่งยืนก็คือ การพัฒนาที่ตอบสนองความต้องการ ในปัจจุบัน โดยไม่ไปก้าวก่ายและส่งผลกระทบต่อ ความต้องการของคนรุ่นหลัง เราไม่จำเป็นต้องหยุดพัฒนา แต่เราต้องพัฒนาอย่างมีขอบเขต ไม่เกินที่ธรรมชาติสามารถรับได้ ประเทศส่วนใหญ่ เห็นด้วย ว่า การพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นสิ่งที่ดีและ จำเป็น แต่การพัฒนาที่ยั่งยืนได้นำมา ซึ่งคำถามที่ซับซ้อนเกี่ยวกับ เท่าเทียมและความยุติธรรม ประเทศที่ร่ำรวยในวันนี้ คือประเทศที่เริ่มพัฒนาอุตสาหกรรมก่อนใคร ประเทศเหล่านี้ได้รับประโยชน์ จากการพัฒนาทางเศรษฐกิจ ซึ่งแลกมาด้วยการใช้สิ่งแวดล้อม แล้วมันยุติธรรมหรือไม่ ที่ประเทศเหล่านี้ จะมาขอให้ประเทศที่มีรายได้ต่ำ ที่พึ่งเริ่มการพัฒนาอุตสาหกรรมของตัวเอง ให้จำกัดการพัฒนา เพื่อรักษาสิ่งแวดล้อม เราจะพัฒนาอย่างไร ให้ยั่งยืนและยุติธรรม? ไม่มีใครบอกว่านี่เป็นเรื่องง่าย แต่มันเป็นสิ่งที่เราต้องหาทางออก