ภาวะเรือประมงล้นทะเล

มนุษย์จับ และกิน ปลามาเป็นพันๆปีแล้ว เมื่อเราจับปลาขึ้นมาจากมหาสมุทร จะมีปลาเกิดใหม่มาทดแทนปลาที่ถูกจับไป ปลาขยายพันธุ์ เร็วพอๆกับที่เราจับมัน ดังนั้น ปลาในมหาสมุทร จึงมีจำนวนเกือบเท่าเดิมตลอด เป็น 'คลังปลา' ที่คงที่ แต่มันไม่จริงอีกต่อไปแล้ว ระหว่างศตวรรษที่ 20 ประชากรโลก เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว เราต้องการอาหารมากขึ้น และเราก็จับอาหารจากมหาสมุทรมากขึ้น เราเริ่มใช้วิธีจับปลาที่มีประสิทธิภาพสูง กว่าเดิม อวนแข็งแรงขึ้นและมีขนาดใหญ่กว่าเดิม และด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ เรือก็สามารถ ตามหาฝูงปลาได้ง่ายขึ้น เราจับปลาเป็นจำนวนมาก ตามสถานที่ต่างๆ ทำให้ปลาไม่สามารถขยายพันธุ์ ได้ทัน 'คลังปลา'ในมหาสมุทรจึงลดลง มันคือ การทำประมงเกินขนาด การทำประมงเกินขนาด ส่งผลกระทบต่อ ปลาหลายสายพันธุ์ในมหาสมุทร ทุกวันนี้ เราเหลือปลาคอดแค่ 20 เปอร์เซ็นต์ เมื่อเทียบกับปี 1900 เหลือปลาทูน่าแค่ 5 เปอร์เซ็นต์ และปลาไหลแค่ 1 เปอร์เซ็นต์ มีสัตว์หลายชนิดในมหาสมุทร ที่ทั้งกิน และถูกกิน ปลาขนาดเล็กกินสาหร่าย แพลงก์ตอนและกุ้งตัวเล็ก ปลาขนาดกลางกินปลาเล็ก และปลาใหญ่ ก็กินปลาขนาดกลาง คนเราชอบกินปลาตัวใหญ่ เรือประมงของเราจึงลากอวนจับ เฉพาะปลาใหญ่เป็นหลัก เมื่อปลานักล่าขนาดใหญ่มีจำนวนน้อยลง ก็มีเหยื่อ หรือปลาขนาดกลาง รอดชีวิตมากขึ้น เมื่อปลาขนาดกลางมีจำนวนมากขึ้น มันก็กินปลาเล็กมากกว่าปกติ และเมื่อปลาเล็กมีจำนวนน้อยลง สาหร่ายและแพลงก์ตอนก็โต เนื่องจากไม่ถูกกิน ดังนั้น การทำประมงเกินขนาดไม่ได้ส่งผล ต่อปลาสายพันธุ์ที่เราจับเท่านั้น มันส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศทั้ง มหาสมุทร แต่เมื่อมองจากผิวน้ำ ทุกอย่างดูเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าข้างใต้ จะมีอะไรเปลี่ยนไปมาก เรากำลังรบกวนระบบนิเวศของมหาสมุทร และเกือบจะทำให้ปลาใหญ่หลายสายพันธุ์ สูญพันธุ์ไปแล้ว สิ่งนี้ เป็นปัญหากับชีวิตใต้ทะเล และตัวเรา ประชากรโลกเป็นจำนวนมาก มีชีวิตรอดอยู่ได้เพราะการประมง แต่ตอนนี้ ยังมีสิ่งที่เราสามารถทำได้ ในหลายๆประเทศทั่วโลก หน่วยงานต่างๆ หรือบริษัทตกปลาหลายแห่ง ได้ตัดสินใจที่จะหยุดการประมง เราสามารถเห็นได้เลยว่า ปลา กลับมา เพิ่มจำนวนขึ้นอีกครั้งในที่เหล่านี้ และคลังปลาก็เริ่มใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ดังนั้น คลังปลาในมหาสมุทรยังสามารถ คืนสภาพได้ ถ้าเราให้โอกาสมัน