การค้า

ในหมู่บ้านเหล่านี้มีเกษตรกรบางคน ที่ดำรงชีพได้ด้วยสิ่งมีชีวิตในดิน พวกเขาเลี้ยงวัวที่กินหญ้าอยู่ในทุ่งนา พวกเขารีดนมจากวัวได้ และเอานมนั้นมาดื่มได้ แต่มันเก็บไว้ได้ไม่นานนัก อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกเขาทำชีสจากนม มันก็จะเก็บไว้ได้นานหลายปี ดังนั้นนมจึงสามารถนำมาเป็นอาหารได้ แทนที่จะปล่อยให้มันเน่าเสียไป แต่พวกเขาต้องใช้เกลือในการทำชีส และในบริเวณนั้นก็ไม่มี เกลือธรรมชาติอยู่เลย การฆ่าวัวสักตัวนั้นจะให้เนื้อได้ หลายร้อยกิโลกรัม และมันก็เลี้ยงปากท้องชาวบ้านได้นานโข ถ้าไม่อยากให้เนื้อสัตว์เน่าเสีย จากเชื้อแบคทีเรียหรือเชื้อรา เราก็ต้องเอาเนื้อพวกนั้น มาทำการถนอมอาหารไว้ ซึ่งการถนอมอาหารก็ต้องใช้เกลือเช่นกัน แต่ไม่มีเกลืออยู่ในที่ที่พวกเขาอยู่เลย พวกเกษตรกรเจอปัญหาเข้าแล้วล่ะ ในหมู่บ้านเหล่านี้พวกเขาดำรงชีพ อยู่ได้ด้วยการทำประมง พวกเขาไม่มีทุ่งนา ก็เลยไม่อาจ เลี้ยงวัวได้ พวกเขาไม่มีทั้งเนื้อสัตว์หรือน้ำนม และพวกเขาก็ไม่มีหนังวัวที่จะนำมา ใช้ทำเสื้อผ้าด้วย อย่างไรก็ตามพวกเขาสามารถ สกัดเกลือได้จากมหาสมุทร เกลือเป็นสิ่งสำคัญสำหรับทุกคน เพราะถ้าปลาหรือเนื้อสัตว์ถูกทำให้เค็ม มันก็จะเก็บไว้กินได้นาน ชาวบ้านสามารถหลีกเลี่ยงการทิ้งอาหาร ที่พวกเขายอมทำงานหนักเพื่อได้มันมา และพวกเขาก็เก็บอาหารพวกนั้นไว้กิน ดังนั้น พวกเขาก็มีเสบียงไว้เลี้ยงตัว ในวันที่จับปลาไม่ได้ หรือในช่วงที่การเก็บเกี่ยวผลผลิตไม่ดี ในหมู่บ้านเกษตรกรรม ชาวบ้านมีเนื้อ น้ำนม และหนังสัตว์ แต่พวกเขาไม่มีเกลือ ในหมู่บ้านชาวประมง ชาวบ้านที่นั่นมีทั้งเกลือและปลา แต่พวกเขาไม่มีเนื้อสัตว์ ไม่มีนม และไม่มีหนังสัตว์ด้วย แล้วชาวบ้านจะไปหาสิ่งที่ พวกเขาต้องการได้ยังไงล่ะ ชาวบ้านในหมู่บ้านนี้ตัดสินใจ ที่จะทำในสิ่งที่ต้องการ พวกเขาแอบเข้าไปในหมู่บ้านชาวประมง แห่งหนึ่งและขโมยเกลือออกมา ชาวบ้านในหมู่บ้านชาวประมง ก็ทำเช่นเดียวกัน พวกเขาเข้าไปขโมยเนื้อสัตว์และหนังสัตว์ จากหมู่บ้านเกษตรกรรม ความขัดแย้งระหว่างสองหมู่บ้าน เริ่มบานปลาย ตอนนี้พวกเขาต้องปกป้องตัวเอง จากอีกฝ่าย คนงานบางคนในแต่ละหมู่บ้าน ต้องหันมาสร้างกำแพง และสร้างอาวุธแทนที่จะผลิตอาหาร ตอนนี้หมู่บ้านได้รับการป้องกัน ด้วยกำแพงสูง แต่พวกเขาผลิตอาหารได้น้อยลง และพวกเขาก็ไม่อาจถนอมอาหาร ไว้กินได้ พวกเขายังไม่มีเกลือ และที่นี่พวกเขาไม่มีหนังสัตว์ และไม่สามารถทำเสื้อผ้าได้ ดังนั้น การได้มาในสิ่งที่ต้องการ ก็ยังไม่อาจแก้ปัญหาของชาวบ้านได้ แล้วพวกเขาทำอะไรได้อีกล่ะ ชาวบ้านจากสองหมู่บ้านนี้ ได้ลองแลกเปลี่ยนสินค้ากัน อย่างสันติวิธี หนังสัตว์แลกกับปลา เนื้อสัตว์แลกกับเกลือ พวกเขามีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนสินค้า การค้าทำให้พวกชาวบ้านได้ในสิ่งที่ พวกเขาต้องการเพื่อความอยู่รอด ทั้งสองหมู่บ้านได้ประโยชน์จากการค้าขาย พวกเขาได้ผลประโยชน์ร่วมกัน เมื่อหลายพันปีก่อนผู้คนเริ่มมี ส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยน เพื่อหาผลประโยชน์ร่วมกัน และไม่นานนักหลังจากนั้น พวกเขาก็เริ่ม ออกเดินทางไกลเพื่อแลกเปลี่ยนสินค้า ผู้ค้าส่วนใหญ่มักไปตามถนนสายสำคัญ มันคือเส้นทางการค้า ในเส้นทางการค้าต่างๆ ได้ถูกพัฒนาขึ้น มันเป็นที่ที่ผู้คน มาพบปะเพื่อแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน สถานที่เหล่านี้กลายเป็นศูนย์กลางการค้า และผู้คนไม่เพียงแค่แลกเปลี่ยนสิ่งของ ในสถานที่เหล่านี้เท่านั้น พวกเขายังแลกเปลี่ยนความรู้ และแนวคิดต่างๆด้วย ผู้คนนั้นเรียนรู้จากกันและกัน ถึงวิธีการเก็บเกี่ยวผลผลิต ให้ได้มากกว่าเดิม หรือสร้างบ้านให้ดีกว่าเดิม การค้าสร้างความมั่งคั่งและความ อุดมสมบูรณ์ให้กับศูนย์กลางการค้าโดยรอบ มันสร้างความเป็นไปได้ในการมีส่วนร่วม ทางดนตรี ศิลปะ หรือวิทยาศาสตร์ และความรู้ก็แพร่ออกไปในที่ ที่ผู้คนมาพบปะกัน ก่อนจะมีถนนที่สะดวกสบาย แพหรือเรือนั้นก็เป็นการขนส่ง ที่มีประสิทธิภาพที่สุด เพื่อบรรทุกของหนักในระยะไกล มีเส้นทางการค้าหลายสายอยู่ตามแม่น้ำ หรือข้ามฟากทะเลสาบและ ทะเลมากมาย ศูนย์กลางการค้ามักตั้งอยู่ใกล้ กับชายฝั่งหรือแม่น้ำ แม้กระทั่งทุกวันนี้ ถ้าเรามองหา เมืองใหญ่ๆ ของโลกบนแผนที่ จะเห็นได้ว่ามันมักจะตั้งอยู่ ใกล้น้ำทั้งนั้นแหละ