ตัวแปร : ตัวอย่างเพิ่มเติม (โปรแกรมภาษาไพธอน)

รหัสเทียมแสดงสิ่งที่เรา ต้องการให้โปรแกรมทำ ตอนนี้เราจะแปลรหัสเทียมเป็น ภาษาไพทอน (Python) นี่คือหน้าตาของรหัสเทียม ก่อนอื่นเราต้องการบันทึกชื่อ และอายุของผู้ใช้สองคน จากนั้นเราต้องการคำนวณความแตกต่างของอายุ และส่งผลลัพธ์ออกไป และนี่คือสิ่งที่เราทำ ก่อนอื่นเราต้องแปลแถว "บันทึกชื่อ 1" เราทำสิ่งนี้โดยการสร้างการอธิบาย (declaring) และตัวแปร (variable) เราให้ตัวแปรนี้ชื่อ "n1" ในการกำหนดค่าให้กับตัวแปรนี้ เราจะเขียนเครื่องหมายเท่ากับ ผู้ใช้จะเป็นผู้ที่จะป้อนค่า และคำสั่งไพทอน (Python) อินพุต(input)ถูกใช้พร้อมกับสองวงเล็บ เรากำลังบอกผู้ใช้เกี่ยวกับ "ชื่อบุคคลที่ 1" คำถามคือข้อความที่จะพิมพ์ออกมาบนหน้าจอ เราแสดงให้เห็นถึงการใส่เครื่องหมาย อัญประกาศรอบข้อความ ตอนนี้ไปยังแถวถัดไปในรหัสเทียม บันทึกอายุ 1 เราบันทึกอายุของคนแรก โดยการสร้างตัวแปรใหม่ อายุ 1 ด้วยเครื่องหมายเท่ากับ สำหรับการกำหนดค่าให้กับตัวแปร เหมือนก่อนหน้านี้คือผู้ใช้ที่ป้อนค่า ดังนั้นเราจึงใช้คำสั่งไพทอน (Python) อินพุต (input) อีกครั้ง แต่เราต้องทำอีกอย่างหนึ่ง ค่าเหล่านี้คืออายุ จะต้องเป็นจำนวนเต็ม ไม่ใช่ข้อความ เพราะเราต้องการคำนวณความแตกต่างของอายุ ดังนั้นเราจึงใช้คำสั่ง int แล้ววงเล็บ จากนั้นเราก็ใส่คำสั่งอินพุต(input)เข้าไป ในเครื่องหมายวงเล็บของคำสั่ง int ตอนนี้โปรแกรมรู้ว่าสิ่งที่ผู้ใช้ใส่ ควรเป็นจำนวนเต็ม เราขออายุของคนแรก โดยการป้อนข้อความนี้ และใส่เครื่องหมายอัญประกาศรอบๆ เพื่อแปลรหัสเทียม บันทึกชื่อ 2 และ บันทึกอายุ 2 เราเขียนเหมือนเดิม และจดชื่อบุคคลที่สองเป็นตัวแปร n2 และอายุของบุคคลที่สองเป็นตัวแปรอายุ 2 แถวถัดไปในรหัสเทียมควรคำนวณอายุ 1 ลบอายุ 2 แล้วบันทึกผลลัพธ์ เราสร้างตัวแปร"ผลลัพธ์" (result) เพื่อบันทึกคำตอบ กำหนดค่าให้กับตัวแปรผลลัพธ์ (result) โดยใช้เครื่องหมายเท่ากับ ค่านี้เป็นผลลัพธ์ของสิ่งที่บันทึกไว้ ในตัวแปรอายุ 1 ลบสิ่งที่บันทึกไว้ในตัวแปรอายุ 2 ท้ายที่สุดโปรแกรมจะพิมพ์ผลลัพธ์บนหน้าจอ เราใช้คำสั่งไพทอน (Python) : พิมพ์ (print) และวงเล็บสองอัน ในสิ่งเหล่านี้เราเพียงเขียนสิ่งที่ อยู่ในรหัสเทียม ชื่อ 1 เป็นผลลัพธ์ ปีแก่กว่าชื่อ 2 ค่าสำหรับตัวแปรชื่อ 1 ผลลัพธ์,และชื่อ 2 อยู่ใน "n1" "ผลลัพธ์" และ "n2" คำสั่งไพทอน (Python) พิมพ์ (print) ต้องการข้อความภายในวงเล็บเท่านั้น ตัวแปร'ผลลัพธ์'(result) เป็นจำนวนเต็ม ดังนั้นเราต้องเปลี่ยนมันเป็นข้อความ จากนั้นเราใช้คำสั่ง str เราใส่ตัวแปร'ผลลัพธ์'ไว้ในวงเล็บ ที่เป็นส่วนหนึ่งของคำสั่ง "str" ผลลัพธ์ยังคงเป็นจำนวนเต็ม แต่คำสั่งทั้งหมด "str result" เป็นข้อความ และตอนนี้มันสามารถส่งผลออกบนหน้าจอ การใช้เครื่องหมายบวก แสดงให้เห็นว่า เราต้องการตัวแปรและคำให้ไปด้วยกัน เมื่อเราใส่คำที่จะเขียนบนหน้าจอ เราต้องใส่เครื่องหมายอัญประกาศ ล้อมรอบคำเหล่านั้น แล้วเราต้องแทรกช่องว่าง ระหว่างคำและเครื่องหมายอัญประกาศ มิฉะนั้นคอมพิวเตอร์จะส่งสัญญาณ ทุกอย่างเป็นคำเดียวที่ยาวๆ ตอนนี้ลองทดสอบรหัส โปรแกรมขอให้ผู้ใช้ใส่ชื่อ และอายุของบุคคลแรก Lina อายุ 16 จากนั้นโปรแกรมจะขอชื่อ และอายุของบุคคลที่สอง มาเรีย อายุ 15 จากนั้นคอมพิวเตอร์จะแสดงผล Lina แก่กว่า Maria หนึ่งปี และถูกต้อง ลีน่า อายุ 16 ปีและอายุของมาเรีย คือ 15 มันได้ผล ตอนนี้ลองถามกันดูสิว่า เราจะถามอะไรที่ต่าง และคำนวณสิ่งใหม่ๆได้ไหม